Ach, jak mam se dobrze :-)

Mam się bardzo dobrze. Zawsze byłam domatorką, mającą bardzo dużo przyjemnych rzeczy do zrobienia w domu :-). Sytuacja dla mnie więc, nie zmieniła się zbytnio. Wprawdzie mój Ładny Doktorek zalecił codzienne spacery, na każdej kontroli robiąc wywiad gdzie i ile. Ale teraz - bieżąca kontrola odwołana. Więc siedzę sobie w domu bez wyrzutów sumienia ;-). Wzmógł się jedynie lęk o Żuki, lecz uruchomiona została jednocześnie ilościowa fala medialnych kontaktów z Żukową Mamą.

No i oczywiście jestem bardzo zajęta. 

Poniżej mały reportażyk z poczynań moich. Mam mianowicie nowy przedpokój. Wykonany absolutnie samodzielnie, 

poczynając od pomalowania sufitu (!) i ścian, 

poprzez borowanie dziur, 

wieszanie nowej lampy 

i zakończone namalowaniem "obrazka" na płycie zastawiającej niepotrzebne mi drzwi.

Jakieś 2/3 mojego przedpokoju, patrząc od strony łazienki. Lustro w metalowej oprawie, lampa w metalowym kagańcu, drzwi wejściowe też przemalowane (były różowe czy jakieś... )

Dagmarcza "grafika", do której wkomponowany jest rowerek/wieszak na klucze. Oprócz kluczy  wisi tam garaż na okulary słoneczne.

Z lewej strony "grafiki" zdjęcie czarno/białe Dasi z okresu wczesno/szkolnego. Po prawej drzwi do "salonu"..

Rowerek na klucze i garaż okularowy

Szafkę wyciągnęłam spod telewizora w pokoju... (to była też niezła jazda...)

Lampa w kagańcu.

No i tu, jako że za telewizorem też zmienił się wystrój, MUSIAŁAM zmienić kolor drzwiczek. "Drewniany" efekt wyszedł przypadkowo....

Teraz się regeneruję (jak zwykle: ręce odmówiły dalszej współpracy), kombinując następne "realizacje"  😁.

Trafiło mnie...

Dopóki korona, brzydki wirus, oblegała "obcych", nieznajomych sąsiadów; ambulanse na sąsiednich ulicach wyły - był strach. Siedzę w domu, remontuję, maluję, rozmawiam z Żukami przez media (o, chwała ci techniko internetowa). I nagle dziś, zaprzyjaźniony fachowiec od remontów, Michael, wspomniany przy moich przeprowadzkach - nie odpowiada na telefony. Główny "remontowiec" pracujący aktualnie przy przeprowadzce koleżanki Dorotki (tej malusiej)... Nie odbiera telefonów, nie reaguje na sms... Jest to dla niego coś nienormalnego. Prawdziwy fachowiec, który odpowiada natychmiast na wszelkie wezwania. Zareagował w poniedziałek na wezwanie szefa (pracuje dla dużej firmy remontowej), który wezwał go, bo dwóch pracowników wywieziono karetkami na IC. Z koroną...

Michael, odezwij się. Daj sygnał że jesteś... Martwimy się o ciebie. I nie tylko dlatego, że miałyśmy z tobą kontakt przez ostatnie tygodnie.

Jest trudno dla wszystkich. 

Ale właśnie teraz dostałam tak cudny tekst od młodszej synowej. Fragment z "Tu i teraz Puchatka"...

"W porannym słońcu, a wieczornym zmierzchu, mały Miś idzie przez las.

Dlaczego szliśmy za nim? Przecież on jest tylko Misiem o Bardzo Małym Rozumku.

Ale czy rozum jest aż tak ważny? Czy to naprawdę Rozum prowadzi nas tam,

gdzie musimy iść? Czy czasem nie za często Rozum wysyła nas w złym kierunku, idąc za echem wiatru w wierzchołkach drzew, o którym myślimy, że jest prawdziwie, zamiast słuchać głosu wewnątrz nas, który mówi nam gdzie mamy skręcić?

Rozum może robić przeróżne rzeczy, ale te rzeczy, które on może robić, nie są najważniejszymi rzeczami. Abstrakcyjna mądrość umysłu tylko oddziela myślącego od rzeczywistego świata, a ten świat, Las Prawdziwego Życia, jest w fatalnym stanie z powodu zbyt wielu rzeczy takich, którzy myślą zbyt dużo, ale zbyt mało ich wszystko obchodzi. Pomimo tego, w co wiele umysłów uwierzyło, błąd ten nie może dłużej trwać, jeżeli wszystko ma przetrwać. 

Jedyną szansą, jaką mamy na uniknięcie katastrofy, to zmienić nasze podejście i nauczyć się cenić mądrość i zadowolenie. Są to rzeczy, których poszukuje się tak czy inaczej, poprzez Wiedzę i Inteligencję, ale one nie pochodzą z Wiedzy i Inteligencji. Nigdy z nich nie pochodziły i pochodzić nie będą.......

........... W każdym z nas jest Sowa, Królik, Kłapouchy i Puchatek. Za długo wybieraliśmy drogę Sowy i Królika. Teraz, niczym Kłapouchy, narzekamy na rezultaty. Ale przez to nic nie osiągniemy. Jeśli będziemy rozsądni, wybierzemy droge Puchatka. Jakby z daleka, woła on do nas umysłem dziecka. Czasami może trudno go usłyszeć, ale niemniej jest to ważna sprawa, bo bez niego nigdy nie odnajdziemy naszej drogi przez las."

I tak to, Żukowa Mama, wraca do swojego lasu, chociaż na chwilę...

Wiruśny krykloczek

Brzydki wirus

Przyszedł wirus skośnooki
Łypie groźnie
Z przodu
W boki
Chciałby podgryźć gardło czyjeś
Chciałby złe oddechy roznieść
W świat popłynąć (jak łabędzie?)
Ale patrzy zniesmaczony
Guzik - kwiaty wszędzie...
Przysiadł wirus na kamieniu
W środku się ze złości pieni
Myśli wirus
Kombinuje
jakby tu taktykę zmienić...

No przecież ja też coś musiałam z tym brzydalem zrobić...

Zrealizowane zamówienie

Łódki Kapitana Josa

Kapitan Jos jest moim sąsiadem, który mieszka na parterze. Swoje "obejście", jak i pobliskie drzewa poobwieszał karmnikami i kolorowymi budkami dla ptaszków. Logicznym jest więc, że nasza znajomość zaczęła się od "ptasich" tematów. Kiedy wdrapał się na moje trzecie piętro by zobaczyć "dagmarczy ptasi dobytek", wcięło go w mojej pracowni... Po wymacaniu i własnej interpretacji poszczególnych malowanych "sztuk", 

zapragnął obraz dokumentujący jego poprzednie życie.

Kapitan Jos żył 20 lat na wodzie. 

Mieszkał na łódce i "dowodził" wodną taksówką. 

W "wianie" z domu rodzinnego dostał czarną, pustą ramę... Symbolicznie - za jego mentalność i patrzenie na świat kolidujące z mentalnością prostych ludzi ze wsi. 

Zapragnął wypełnić tę ramę swoją miłością. I poprosił mnie o wykonawstwo.

Poczułam się zaszczycona, 

tak jakbym miała do spełnienia misję... 

Mysia przyjaźń

Był sierpień 2017 

Wówczas mysz próbowała zadomowić się u mnie po raz pierwszy. W sypialni. Nie mając tam ani wiktu, ani opierunku, próbowała w kuchni. Też jej nie wyszło. Przyszedł pan ze spółdzielni, zostawił dwa "trujące domki"... i mysz spakowała plecaczek i sobie poszła. Na taras. 

Pisałam o tym TU zamieszczając taki portret myszy:

Sierpień 2018 

Lubię wracać do domu. N.p. z jakiś wakacji. Ale nie lubię gdy powraca mysz. Tym razem zrezygnowała z sypialni, próbując zainstalować się w pracowni, skąd tylko kilka kroków/skrobnięć/skoków/tuptów do kuchni. Porozstawiałam łapki, (sąsiad śmiał się, że chcę wykarmić wszystkie gryzonie na osiedlu, gdy zobaczył ilość serka w łapce). Mysz zresztą była wykształcona i zjadała serek z łapki, bez ryzyka śmierci... Ale pewnego ranka zobaczyłam kromkę chleba w moim chlebowniku... Dla mnie prawie nic nie zostało... No to się zeźliłam okrutnie. Upolowałam mysz chlebownikiem, wyrzucając jego zawartość (mysz i chleb pozostały), na dach przy moim tarasie.

Mysz nie powróciła tej jesieni...

fruwająca zawartość chlebownika 

Sierpień 2019

Jestem po operacji czegoś tam. Polegujemy z Anią na kanapie przed telewizorem. Coś gdzieś skrobie. Po chwili widzę wyraźnie mysz, która chyłkiem przebiega pod murkiem kuchennym w kierunku balkonu.

Taki dialog:

- Aniu, mamy kumpelę do stołu. Widziałam właśnie mysz...

- Dasiu, ty już dziś nie pijesz...

Nie zabolało mnie specjalnie, bo właśnie skończył się napój bogów czerwony, który sączyłyśmy przez dwa wieczory.

Rano pokazałam palcem ślady po myszy. Ania dalej była sceptyczna, ale dzielnie wyjęła odkurzacz. Kiedy po dwóch tygodniach opieki nad cioteczką wyjechała, wymyłam szafki w kuchni. Drugiego dnia, kąty w pracowni. Wykończona, (bo przecież dwa tygodnie byczyłam się na kanapie, która wyssała moje siły), zaległam na poduchach i pod kocykiem. Na stoliku, pod ręką kawałki serka i kiełbaski, czyli "śnupki" telewizyjne. I nagle patrzę, idzie ta szara zdzira z siekaczami, PO KANAPIE, w kierunku mojego talerzyka ze śnupkami. Odezwałam się do niej po niderlandzku ,(w końcu to niderlandzka mysz), spojrzałyśmy sobie głęboko w oczy, po czym myknęła. 

Spotkanie przy serze

Na drugi dzień zasiadłam do lapka. Znalazłam i kupiłam dwa urządzenia do odstraszania myszy dźwiękiem. Działają! Od jesieni zeszłego roku nie mam myszy W DOMU. Nabyłam się jednak obsesji sprzątania, zbierania okruchów i natychmiastowego mycia naczyń. Kiedy właśnie obsesja zaczęła mi przechodzić

i poczułam smak życia "bezmysznego"... :

Luty 2020 

Po przeżytych tajfunach, wyszłam na mój dachowy taras, by rozeznać szkody i posprzątać bałagan po wichrach. Patrzę i oczom nie wierzę w donicach z różami, iglakiem i wśród wychodzących tulipanków - dziury. Ziemia wykopana wala się tu i ówdzie. Przypominam, że mieszkam na trzecim piętrze, więc kret nie wchodzi w rachubę ;-). Mysz polna lub nornik jakiś... Idę jutro sadzić czosnek. Słyszałam też, że można nasiusiać do takiej wykopanej dziurki i też pomaga... Ale w różach to ja ryzykować nie będę... ;-)

No i co? Czy mogę liczyć już tylko na mysią miłość?

Tak. W związku z tym, nabyłam sobie mysz do przytulania :-)

Mysz do przytulania w złożeniu

Mysz do przytulania w rozłożeniu (albo w całej rozciągłości)

Krykloczek romantyczny

To miał być szkic do obrazka w kolorach. Ale... stwierdziłam, że (póki co), zostanie krykloczkiem. I tyle. I nie ma co ze mną dyskutować, bo działania "na siłę", z reguły są niewypałem.

A wyobraźnią mą poruszył Pan Liryk1. 

Każdy kwiat ma duszę, każda dusza jest kwiatem...

Każdy kwiat ma duszę

Każda dusza jest kwiatem

Owocem słodkim

Lub cierpkim

O kuszącym zapachu

Każdy krzak

I każde drzewo ma serce

I po twoją 

I po moją duszę

Wyciągają ramiona nocą

Unosząc

Bądź czule i opiekuńczo

Bądź uściskiem szaleńca

Biorąc jak własność

Ukochaną od wieków

Wiatr sprzyja

Kołysze w tych ramionach

Lub zabiera z nich

Porzucając w kwiatach

Które dusze mają łąką pachnące

I tak to

Dusze

Kwiaty

Serca

Tańczą swe tango 

Na łące życia

Trzeba zabić tę...." belejaką" zimę...

Przypuszczam, że nie tylko ja mam dość tego czegoś co nas otacza, udając jakąś tam porę roku. Nie ma żadnej pory roku... Jest jakaś mieszanka wiatru z deszczem, w temperaturze powyżej 10 stopni i z chwilowym błyskiem słońca, które wali po oczach, (jakby w ostatnich drgawkach agonii)...

   Więc ja się buntuję 

         i zazieleniam

             i pączkuję

                i rozkwitam

                    moim

                       wiosennym drzewkiem na płótnie malowanym 💚

wiosenne drzewko