I tylko (aż) światełka...

I tylko (aż) światełka

Bez choinki

Bez szminki

Troszkę srebrny blichtr  przyklejam

Tyle choinek na zewnątrz

Zawsze można popatrzeć w okół

Zawiesić bombki wyobraźni

Jak gdyby światła

Karp już nie pływa dawno

A śnieg nie pada

Wyschnięte grzyby czekają

Zapach ciast

Tu i ówdzie

Przypomina o tradycji

Lecz to nie to co naprawdę pamiętam

Przypomnij

Proszę

Tamten moment

Tamten stół

Na którym opłatek

I tylko (aż) światełka

Na choinkę brakło miejsca

Szminka jak mgła

Srebrny blichtr na powiekach

Wystarczy

By przymknąć oczy

I pamiętać ten czas 

Z opłatkiem na stole...

Przedświąteczne natchnienie

Do wyjęcia farb akrylowych (a było już tak ładnie posprzątane), "zmotywowała" mnie moja ulubiona sąsiadka. Jest to osoba niezwykle pogodna. Zawsze uśmiechnięta. Poważnie chora, niepełnosprawna fizycznie, potrafi swoim optymizmem obdzielić tabuny ponuraków. O swoim upadku z fotela i wypadnięciu biodra (sztucznego), opowiada prawie tarzając się ze śmiechu, (morfina jeszcze działa - myślę sobie)... Kiedy mnie złoży jakaś niemoc dostaję piękna kartkę z życzeniami zdrowia, ciastko, owocka... Jest moim zawsze pierwszym, (czasem jedynym), odbiorca/krytykiem fizycznym nowego obrazka.

Ale ostatnio to już przegięła... "Z okazji" mojej aktualnej niemocy, dostałam poetyczną kartkę, paczkę z CIASTKAMI W PUSZCE i szklaną bombkę z aniołkiem w środku. A na drugi dzień, gdy wychodziłam z domu, znalazłam na wycieraczce paczuszkę z czekoladkami. Luksusowymi.

No to wyjęłam te farby.

Betlejem. Mały, okazjonalny obrazek.

I dla Was kochani. Spokojnych Świąt Bożego Narodzenia!

P.S. Do tych czekoladek sąsiadka Annie - nie przyznała się... Więc już nie wiem. Albo bardzo spóźniony Mikołaj, albo bardzo spóźniony wielbiciel...

Niemoc przedświąteczna.

Chora jestem "szmiertelnie". Umierająca. Na grypę. Nie będę opowiadać szczegółów bo są nieapetyczne.
Jedno powiem:
Jak już zejdę z tego świata >> nogami do przodu <<,
To na pewno będę aniołkiem. (O ile już nie jestem).

Krykloczek p.t.. : Dasia aniołek

I jak już będę te skrzydła miała
i jakąś twarzową aureolkę,
to jak wyrwę w to niebo!
To... to... taka WNIEBOWZIĘTA będę.