Rekowalenscencja/dekadencja

Stolik zastawiony dużymi lodami, małą herbatką, owockami i innymi podjadkami całodobowymi

Oda do Ani

Strach czmychnął

Przestał kłóć drzazgą

W serce

W umysł

    Moje naprawione ciało

   Akceptuje nic nierobienie

   Odpoczywanie przymusowe

   Lecz takie cudne

   Z Tobą

Byłaś ramionami

W które tuliłam się

Jak mały pluszowy miś 

Ufający całym sercem

   >> Jestem sz-szef<<

  I śmiałyśmy się serdecznie

Opalałaś się na tarasie

Snułaś opowieści

Z innych światów niż moje

Spektrum

Czarne dziury

Samochody

Dom zawieszony na skale

Tamten film

Ta muzyka

   Rozmowy:

   Polityczne

   Niepolityczne

   I: >> po co ci facet<<

Uroda dnia codziennego

Bez kwaśnych min

Bez stania na baczność

Misja serdeczna

   Tęsknoty Żukowej Mamy

   Zwielokrotnione Twoimi

   Obijają się o sufit w pokoju

   Rodzina... gdzieś tam

   Żuki... gdzieś tam

Twój sms: "siedzi w samolociku"

Wywołał parę łez

Taka okrutna "bezpowrotność" na już

Bo znowu zostawiłaś zapalniczkę 

Kilka słów wyjaśnienia, (gdyby nie było wiadomo o co biega): zostałam naprawiona, wyremontowana w szpitalu. A siostrzenica "wsiadła na koń" w Berlinie, by doglądać cioteczkę po operacji. Powyżej relacja z dwóch tygodni byczenia się na kanapie narożnej ;-).

    

Nieproszony gość

Strach

Strach przyszedł nagle
Wszedł bez pukania
Miał duże oczy
Zaczął panować
Pokazywać miny
Pogrywać sobie ze mną

Miał ze sobą 
Torbę z narzędziami tortur
I niedużą 
Podręczną kosę

W torbie znajdowały się:
- Fotografie bliskich zmarłych
- Błędy popełnione
- Upierdliwe poczucia winy
Oraz inne okrutne narzędzia
Odbierające sen
Spokój duszy
Apetyt
Oraz sprawiające ból ciała

Jego wielkie czarne patrzałki
Widziały mój szkielet
Czułam to
Najpierw chciałam
Jak ta mysz
(Co brała właśnie wiraż z kuchni)
Czmychnąć
Za szafkę pod telewizorem
Ale za chwilę wsparłam się rozumem
Który też czasem mnie odwiedza
I wespół
Pogoniliśmy Strach na cztery wiatry

Nie pozwolę przecież
By w moim domu
Panoszył się gość nieproszony

Straszny Strach