Spotkanie na Żukowszczyźnie 5-8-2022, cz. pierwsza.

 

W Starym Sadzie gwarno było

Ruch niezwykły 

Sędziwe jabłonie stały dumnie w słońcu

Przystrojone życzeniami wszelkiej pomyślności  

A łąka za sadem obrosła 

  Młodymi drzewkami 

    I studnią 

      I solarami 

I projektami biegnącymi daleko poza Stary Sad. 

Bo tak cudne jest spełnianie marzeń.

Wszystkiego najpiękniejszego na dalszą wspólną drogę  

życzy Żukowa Mama

 

Część oficjalna

Jeszcze w Starym Sadzie

Różni goście i gościówki

Wieczorem...

To był dzień pierwszy. Nastąpił oczywiście dzień drugi, a nawet dzień trzeci. Jest dokumentacja. Będą też rysunki. Nie obiecuję jednak kiedy... Wiedzą Szanowni: ostatnie budowanie i jesienne ogarnianie Gródka, dopieszczanie Capałyku, i t.p. i t.d... A już się kocą nowe projekty przemeblowania... Nie mówiąc o tych nienamalowanych obrazach.

Tureckie wesele

 Jakiś czas temu, pod koniec lipca, odbyło się wesele na sąsiedniej ulicy. To był spektakl. Widowisko i trochę egzotyki. "Zachustkowane" kobiety widuję na co dzień na moim osiedlu czy w sklepie. Ale takiego zbioru w jednym miejscu i "wyjściowych" sukniach do ziemi, nie widziałam nigdy. No i ta ichnia muzyka. Tańczące chłopaki z bębnami i słodkie dziewczynki/druchenki w takich samych sukienkach, fryzurach, bucikach...

I ja tam byłam, nic nie jadłam i nie piłam. Ale i tak nieźle się bawiłam ;-). Profesjonalna fotografka pogoniła mnie, ale udało się zrobić kilka zdjęć. A resztę to sobie domalowałam.

Spory obrazek, malowany olejnymi farbami na płótnie 80 x 60

A już wkrótce, kochani, krótka relacja ze spotkania w Starym Sadzie na Żukowszczyźnie. Żuk Młodszy i jego Dziki powiedzieli: TAK.

 

Nieustające odkrywanie...

 Makabryczna wieża

 Zaczęło się od rutynowego, dopołudniowego spacerku z Jazzem. A raczej codzienne wyprowadzanie przez Jazza Żukowej Mamy z Gródka, w celu załatwienia grubszej potrzeby (przez piesa) poza naszymi włościami. Wykonywał tę czynność zazwyczaj na starym placu zabaw dla dzieci, pod znakiem z przekreślonym, garbatym psem... Ale Ż.M. zawsze z woreczkami...

Rutyna jednak została zaburzona miłością do jazdy na rowerze. To znaczy w koszyku rowerowym. No i dziś strajk. Psiuń ubrany w swój wyjściowy staniczek z paskiem przypiętym do mojej ręki, położył się pod drzwiami "rowerowni" i ani rusz dalej. Pociągnięty za "stanik", zaparł się łapkami. Jego oczy mówiły wyraźnie: wyciągaj ten rower! 

Nie miałam wyjścia. Uległam.

Postanowiłam, że udam się w okolice gdzie powinien być spory park. Jeszcze tam nie byłam. Minęliśmy wielki kościół, mury zabytkowego cmentarza, o którym dawno temu pisałyśmy z Renią (na Wyspie), i dalej, na górce, wystając nad domami, ukazała się moim oczom WIEŻA. Była taka, że... przeszedł po mnie dreszcz. Po plecach. Pojechałam jednak dalej. Miałam cel przecież. Pomyślałam, że jak będziemy wracać z parku, to sprawdzę co to za wieża. 

Skręciłam w następną uliczkę, by zawrócić... Co tam park. Nie pierwszy i nie ostatni... 

Prowadząc rower pod sporą górę, napotkałam najpierw szlaban. No tak. Zabytek chroniony szlabanem. Za szlabanem "dopadła" nas cisza... To było tak, jak przekroczenie niewidocznej ściany dźwiękoszczelnej, odgradzającej odgłosy ulicy. 

Cisza z kogutami w tle...

Dotarliśmy do małej polanki, na końcu której ławeczka wtulona w tajemniczy zagajnik. To po prawej. Po lewej - Ona. Ponura wieża. Jazz z koszyka. Puszczony bez smyczy pilnował mnie lub roweru. Ożywił się przy starym domostwie z kogutami. Wieża, w swej posępności, niedostępna, pozamykana, stała jak gdyby pilnowała ciszy. Tylko koguty ignorowały Jej Posępność. 

Usiadłam na ławce i poddałam się ciszy. Znieruchomiałam. Nie byłam przez chwilę. Tak jakbym oglądała się w telewizji. A może umarłam w tej ciszy?... Tak spokojnie, bez krzyku, bez bólu... Byłoby super. Powiedziałabym moim Żukom i Ani, żeby się nie martwili bo jest mi tak dobrze... Z letargu "wyjął" mnie... dźwięk. To był tylko mały orzeszek, który spadł z drzewa, dołączając do swoich braciszków na trawniku. Jazz siedział przy moich nogach. Próbował zajrzeć w głąb ścieżek, które gdzieś tam prowadziły, ale nie miał odwagi... Tak jak i moja ciekawość, tak i piesa na chwile się schowała.

Pora więc wracać do domu.

Dopiero po przyjściu/przyjechaniu do domu poczytałam co pisało o wieży na tablicy informacyjnej...

Na tej właśnie górce odbywały się sądy nad czarownicami. Okrutnymi torturami zmuszano je do przyznania się do ciemnych praktyk. Po przyznaniu się były powieszone a później palone na stosie. A jak się taka nie przyznała, to palono ją żywcem. Od 1882 roku w tym miejscu stanął młyn kapłański. I to jest ta wieża.

I teraz nie wiem tylko, czy na moje odczucia działały czarownice, czy przemielona w młynie historia.... Czy, zwyczajnie, poniosła mnie wyobraźnia.... :-)

W każdym razie, życzę wszystkim miłych snów.

Lalunia

Nie, to nie jest mój Jazz. To była Coco, Lalunia, ukochane zwierzątko domowe, Chuahua, niestety Ś.P... Była najlepszą przyjaciółką kuzyneczki M.

Portret Coco powstawał w pauzach pomiędzy budowaniem Gródka i kuchni Capałowej.

Teraz jestem na etapie kładzenia, klejenia listew podłogowych. A że robota jest "nakolanna", to będą też jakieś przerwy... :-))

Szalona ogrodniczka...

Patrzy malwa 

patrzy słonecznik

patrzy miecz wysoki

sięgający po obłoki

- he, ale zabawa

ścięta (nożyczkami) trawa

pokazuje łyse placki urocze

- oj, czekaj szalona ogrodniczko

  ja cię jeszcze zaskoczę

  i ze ścieżki skoczę

  i w łysinę zboczę ;-)

Wciąż pasjonuje mnie mój Gródek. każda roślinka, czy moja, czy ta od sąsiada co zadomowić chce się u mnie (nie sąsiad, roślinka), sprawia radość nieopisaną. Niech mi nikt bez pasji i hobby nie mówi, że buszowanie wśród buszu jest trudne. Bo jest cudne. 

I taka mała łąka.. (co hoduje bąka i niejednego "grubodupcewa"), zmienia się każdego dnia. Jedni odchodzą, inni knują kwitnienie, a jeszcze inni szykują się do zagnieżdżenia. Ruch jak na autostradzie. A ile żuczków nowych. Ile wiedzy i niewiedzy. 

ostatnie spojrzenie słonecznika

trawnik, któremu szans nie dawano

niebo nad Gródkiem tez należy mieć pod kontrolą

inspektor w akcji

inspekcja trwa

trawka nożyczkami cięta

skalniak zmienia kolory

miecze strażują

płażąca róża się płazi

drugie kwitnienie róży czerwonej

pomidorki się bujają

kwiat od ślimaków uratowany

inspekcja p.t.: czy ten jeż jest tu jeszcze?

inspekcja podtrawna

inspekcja przysąsiedzka

miecze i baba bez głowy na straży

Do zaś :-)

Kuchnia

 Podtytuł: 

      Kogut kuchenny

Stanął kurak przy lodówce

Myśli o kolacji

Nie zapieje

Nie zakrzyczy

Stanął tam do dekoracji

Myśli kogut kolorowy

(W pozycji niezmienny)

A właściwie co tu robię?

Odpowiedział jednak sobie

- Ja tu jestem ku ozdobie

Bom kogut kuchenny

Jak łatwo się domyśleć, nie tyle chodzi o koguta co o kuchnię...

Kuchnię przebudowywałam 3 razy. 

1. Zastałam komplet standardowych szafek, w ilości dla rozpoczynającego samodzielne życie studenta, o wysokości około 2 metry (ten student). Tak więc powstawiałam "beleco", żeby tylko się rozpakować z garów.

2. Kiedy nabyłam lodówkę na zamrażarce, oraz indukcyjną płytę gotującą - zapragnęłam mieć jakiś komplet... przetransportowałam stare ale jare szafki z pracowni. Poukładałam wszystko "jakotakopojapońsku" i 2 miesiące tak żyłam. Złościły różne wysokości szafek, blatów i brak funkcjonalności.

Postanowiłam zrobić blat i blacik. 

3. Trzeci etap budowania kuchni rozpoczęłam od przecięcia jednej z szafek na pół...

Problem bowiem jest w tym, że w kuchni mam pralkę. I należy ją jakoś wkomponować. 

Blat i blacik... 4 dni walczyłam z opornym materiałem. Zużyłam paczkę plastrów, tabletek przeciwbólowych i różnych środków na uspokojenie...

Blaty legły. Miesiąc konstrukcja blatowo/szafkowa straszyła czeluściami po obu stronach pralki. 

Żeby się nie przyzwyczaić wykonałam "szufladypożalsięboże". Ja nie żałuję.. ale wymagają jeszcze małych poprawek...

No dobrze. Najważniejsze, ze można kuchnię użytkować, a że pstrokata... cóż, taka już moja pstrokata natura. I wszystko SAMA, (przepraszam, Kapitan wywiercił dziury i powiesił drugą połowę szafki.

 Zdjęcia? Już daję:

Blat... strona lewa.

Blacik... strona prawa..

Na prawo

na prawo i wyjście do Gródka.

Listwy pod szafkami też siama... z pomocą małą.

wyjście do Gródka

Strona lewa

I z lewa, (proszę państwa o zwrócenie uwagi na maleńkie kafelki, po drugiej stronie także, które też samodzielnie kleiłam :))

I z lewa...

I z prawa...

No chyba wystarczy tej kuchni...

I proszę o nie za dużo krytyki lub śmiechu, bo więcej nie pokarzę :-)