Infantylnie

Obrazek-prezent z okazji rocznicy ślubu (25?). Dla córki  i zięcia Sąsiada-Przyjaciela. Na imprezie nie będę, bo nie lubię takich spędów, szczególnie jak uczestniczą jakieś ekse.....

buzi, buzi.....

Wierszyk napisze Przyjaciel M., czyli Tato "młodych".

I jeszcze małe sprawozdanko z mojego kawałka łąki na dachu :-)

chabry są chabrowe, białe, bordowe i pstrokate...

bawimy się w chowanego

taki byłem dziś rano

a taki 2 godziny póżniej :)

lwiemordki powstałe po ulewach

I na koniec "własne różyczki" w pokoju.

przycięte z krzaczka :)

Co rośnie na moim tarasie

Taki przerywnik od malowania. 
No i nabyłam sobie aparacik, taki trochę mądrzejszy ode mnie. Jeszcze go całkiem nie rozgryzłam, ale już wiem, że możliwości ma wielkie. Zwyczajnie, chodzi mi o takie zdjęcia, które nie trzeba specjalnie "obrabiać" w fotoscapach i innych fotocośtam, a oddawałyby, (mniej więcej), tę rzeczywistość, którą ja widzę.....

Przypominam więc: mieszkam na dachu. T.z.n. trzecie piętro jest krótsze o jakieś dwa apartamenty, w związku z czym mam całkiem niezły tarasik na dachu drugiego piętra.... Zaraz gdy przyszła pora, zaczęłam go "zaroślinniać".
A oto aktualne efekty:

Z początkiem maja kupiłam chmiel. To była 20-to centymetrowa roślinka....

szalony chmiel

Razem z tamtym maleństwem posadziłam clematis - Warszawska Nike. Pnącze było trochę okazalsze niż maleńki chmielik, a teraz muszę je odkopywać, wycinając pędy agresora włażącego na Nike....

Nike w chmielu

A teraz moje róże. Obok chmielu jest pnąca o pomarańczowych, pachnących kwiatach. Dalej "czerwonokwietna", też pachnąca.

po deszczu

pachnidło

Róże obsadzone są na dole lawendą. Też dla zapachu i przeciwko mszycom.

pachnący kącik

             To było z lewej strony. 
             


 Z prawej mam.... łąkę. 
W jakimś sklepie, przy kasie dostałam maleńką torebeczkę z nasionkami. Informacja była tylko taka, że mieszane.... Było tego niewiele, więc posiałam do donicy balkonowej o wymiarach 20 x 100 cm. Taki eksperyment. Zobaczymy co wyrośnie. Zobaczyliśmy łąkę w różnych stadiach, na powierzchni jak wyżej podałam.

ładny jestem?

ja chromolę....to chyba kąkole....cycóś

I jeszcze takie tam....

truskawka ocalała po potopie

dąbek - samosiejek, w zeszłorocznym wrzosie

pszczółkabyćmożemaja

inny gość lub gościówa

lampionek, który miał być wyrzucony, więc schowałam chabazia za pomidorki,
patrzę raz a on kwitnie

Mam na tym moim dachu trochę chaosu. Ale jaka radocha!

W starym sadzie

Całkiem świeżutkie, w bólu malowane....
Z serii "szpachelkowo".

Dopiero na zdjęciu obrazka widzę błędy "cieniowe" ale nie mam siły już poprawić..

Wprawdzie wiosna już prawie "przekwitła" i nie dane mi zobaczyć jej na mojej Żukowszczyżnie, ale wizja jest wizja i już....
Musi "ujść".....

Żukowszczyzna, czyli Wizja

Trwało trochę zanim Wizja poukładała się w obraz....

Powstała ilustracja do...... marzeń ? planów ? ...... do książki pod tytułem ........?

Historia zacznie pisać się od domeczku, przyszłej Samotni..... może już tego lata..... później zbiór malin i jeżyn. Rozeznanie czy owocują jeszcze stare jabłonie, grusze i śliwy.... Studnia... nowe sadzonki drzewek......cebulki tulipanów jesienią......ptaki ptaszyska nad głowami......sarenki i lisek......a jacy jeszcze goście?....
 Chyża nie stanie zbyt chyżo...... to następne sezony.....i wtedy przyjdzie czas na Instytut i Mądra Sowa będzie rządzić.....
A może Duch Simony Kossak podfrunie z Puszczy Białowieskiej do Żukowszczyzny i inspiracji doda?.......

I najważniejsze:  PAMIĘCI BUNI......

Przepraszam, że jestem Europejką

Urodziłam się w Polsce. I mam nadal polski paszport. Nie zamierzam tego zmieniać. Jeszcze bywam dumna z tego, że jestem Polką. Czasem jednak jest mi wstyd....
Denerwuje mnie polska ksenofobia. Mentalność z zaświatów....
Polska jest w Europie. Trzymajmy się tego. Czasy z przed.... nie wrócą. Europa jest europejska. Może ma inny profil, niż w mentalności Polaków zagnieździł się. Ale jest demokratyczna.
Naprawdę. Nie jestem w stanie zaakceptować zrywania chustki z głowy muzułmanki przez Polaka. I komentarzy pod tytułem: facet, dobrze robisz, niech wie....Nie jestem w stanie zaakceptować krzyków Polaków na EMIGRACJI, w nie swoim kraju, że >my wam pokarzemy gdzie wasze miejsce<... 
Polacy są wszędzie. Na całym świecie. Asymilują się rzadko z kulturą narodu, z którym przyszło im żyć. Tworzą swoje enklawy, kolonie i Polonie. Jakim prawem krzyczą? Jakim prawem gderają, że mają prawa w landach Europy a inni nie? Czym zasłużyliśmy sobie na specjalne traktowanie i słuchanie nas? Niczym. Kompletnie niczym. Nasza arogancja jest ogromna. Na miano złodziei i pijaków zarobiliśmy sobie przez lata sami. To przykre. Ale tak jest. Niestety. Od wielu, wielu lat wyjeżdżali Polacy do Lepszego Świata. Za pracą, ale i za socjalnymi możliwościami. Pracowali lub kombinowali (jak to Polacy - Polak potrafi....), wielu udało się. Sprowadzili rodziny, do Niemiec, Belgii, czy Holandii. Niektórzy profitują do dziś, pracując sezonowo. Wracają do kraju i budują domy. Ale 60 % to, niestety, kombinatorzy....
Którzy nie asymilują się w kraju, który daje im pracę, ( choćby okresowo), próbują obejść wszystkie reguły, które obowiązują i robią paskudną markę naszemu narodowi. I to są ci najwięksi krzykacze. 
Wszędzie są reguły, których należy się trzymać. Żyję w Holandii 16 lat, gdzie reguły są w miarę proste i przejrzyste. Wystarczy je akceptować i możesz żyć NORMALNIE. Obok Marokanów, Turków, Afrykanów i Azjatów. ....
Wczoraj w pobliskiej muzułmańskiej bazylice była impreza. 
Zmuszona byłam niejako do słuchania całe popołudnie muzułmańskich zawodzeń i pieśni. Przeżyłam. A akceptuję, bo czuję się tu w domu i też chcę być zaakceptowana.  I mam wielki szacunek do respektowania innych kultur przez Holendrów i do ich Tolerancji i Demokracji. Naprawdę z dużej litery.
Jestem Polką. Ale też Europejką. I marzy mi się, żeby moi rodacy zaakceptowali to, że są w Europie, gdzie obowiązuje demokracja i akceptacja. Bo nie m innej drogi.... Nie cofajmy się w zaścianki. Bądźmy Europejczykami.
Oczywiście podeszła mnie też nostalgia cichaczem, wyciągając z szuflad i zakamarków polskie korzenie. Nigdy nie schowane zbyt głęboko.....

Dziewczynka z kokardkami z prawej to nasza babcia Stasia. Co do reszty to nie ma pewności kto i kto....

Babcia Stasia i dziadek Kazimierz oraz mała Wiesia (nasza Mamusia, przyszła Bunia)

Pierwsza z prawej to Wiesia, ten przystojniak to dziadek Kazimierz, niżej babcia Stasia, obok Jola (przyszła cioteczka)

Dziadek i Babcia z zięciami. Sosnowiec - Pekin, przed Familokiem.

Zakopane - Wiesia z maleńką Dagusią

Dziadek i Babcia z wnuczkami: od prawej na kolanach Babci Mira, córka Joli, w środku Renia z obwarzankami na głowie i z takimiż Dasia na kolanach Dziadka. Sosnowiec - Pekin, podwórko przed familokiem.

Renia i Dasia

Rysiu z kuzyneczką (przyszły tato Żuczków)

Trójca: Dasia ma na kolanach Mireczkę i Mireczka (kuzyn ze strony taty). Polski Bałtyk pewnego lata....

Oczywiście Dagusia, Dasia, ta najsłodsza istota pod słońcem nie tylko polskim :-) 

Tu muszę dodać komentarz na temat kołnierzyka w kropki.....
bo to był mój koszmar. Mama uszyła takie dwa na zmianę ( przypinane na zatrzaski)....Wszyscy mieli białe, tylko ja w kropki...... Ubaw po pachy....dla innych....

Przyszli rodzice Żuczków Sosnowiec 1975 rok

P. S. Dziś usłyszałyśmy z Siostrą, że Siostra nie jest patriotką...
Bo śmiała bronić Holenderskie instytucje, które wymagają przestrzegania podstawowych reguł współżycia socjalnego. Zdenerwowała się Siostrzyca, że po raz kolejny Holendrzy (globalnie), zostali przez Koleżankę Polkę, wyzwani w dyskusji od "daunów", prymitywów i głupoli.....bo rzucają kłody pod nogi biednej takiej..... No, kurcze, niech wraca do kraju - będzie jej lepiej.
Dlatego ten wpis. Nie mogę już słuchać krzykaczy. Nie mogę słuchać o dyskryminacji Polaków tu i ówdzie. Bo, niestety, Polacy dyskryminują często bardziej każdą inność.
W Holandii jest kolorowo. Ale zachwyca też dbałość i kultywowanie regionalnych tradycji. I to nie tylko chodaki, tulipany i wiatraki. Każdy region tu ma swoje święta, folki, kapele i regionalne atrakcje. Kultywowane jest to spontanicznie, przez zwykłych ludzi, przez młodzież. I kolorowość innych kultur jakoś wcale nie przeszkadza w eksponowaniu swojej odrębności. To takie proste....

Podmuch życia innego......

To były tylko dwa dni....
Dwa dni w nieskażonej pospiechem naturze. Miejsce tak piękne, że Mama Żuka prawie nie wierzyła, że istnieją jeszcze Takie zakątki.....
>> To będzie przepiękna Żukowina<< - pomyślała Mama Żuka,
>> A może Żukowisko, jak Wrzosowisko albo Urocze Uroczysko...<< 
>>W każdym razie Nasze Miejsce<< - dumała sobie spacerując wzdłuż pasa lasu lewą stroną działki, gdzie całe lewe zbocze za laskiem pokryte jest krzewami malin....
>> Nasze maliny << - myślała,
>> Tak, tu powstanie INSTYTUT, w odrestaurowanej Chyżej<<
     - myśli goniły jedna drugą,
>> Ale moje Żuczki i Żuczkowe będą tam miały swoje miejsce, jedne się zagnieżdżą, inne zlatywać się będą ze świata <<
>> ŻUKOWSZCZYZNA?! <<
    - myśli hulały spontanicznie po głowie, zagłuszane świergotem i trelami ptaków...

- Tam na górze, na polanie za tym krzaczkiem, przychodził zawsze lisek jak tu byliśmy - odezwała się Żuczkowa-Dziki.
- Cha, bo poszłaś za krzaczek oznaczyć swój teren, a on był może liska - zaśmiał się Żuk.
  Ale tego dnia liska nie było. Pewno było nas zbyt wiele (sztuk 5)..... Przyszła za to sarenka z Naszego Lasu....i odeszła nie spiesząc się zbytnio. Ale Mama Żuka i tak nie zdążyła ze zdjęciem, bo była na dole w Starym Sadzie..... Ten Sad....
Tu przechodzą migreny, stresy i wątpliwości. Tu się jest. Tu się trwa i robi plany. W milczeniu. Dyskusje rodzą się później.
Poza Sadem.....

- Jak będą sadzone nowe drzewka, przedłużające Sadową Aleję, to tu chce mieć prawdziwą furę z tulipanami! - zadecydowała Mama Żuka. To była jej pierwsza, osobista decyzja w tym miejscu. Po czym weszła na górę, gdzie na polanie, w przyszłości stanie Chyża. Rozejrzała się wokół. Tak. To jest To miejsce. Dokładnie na Ten projekt.

Włościanka w czerwonych kaloszach

Tak bardzo nie chciało się wracać. Ale jutro notariusz w Krośnie. Trzeba obrać strategię i sprawdzić dokumenty, bo to ostatni dzień, gdzie Zwykła Mama Żuka, (nie rolnik), może zostać Panią na Włościach....
Nad naszymi głowami zakołował jastrząb.... Jakby mówił: > spokojnie, mam oko na wszystko<.

Podczas przeglądania dokumentów, jeszcze raz mapka urzędowa w rękach....
>> Co oni mówią, że trójkąt....przecież To Miejsce (Żukowszczyzna?), ma kształt SERCA! <<

Nasze Serce

Prawie na szkle "zmalowane"..

                          Mieszkam sobie nareszcie.
I żeby tradycji stało się zadość - umieściłam na szybie przy drzwiach wejściowych "dagmarczy znak firmowy", czyli zmalowanie na szybie. W tytule jest słowo <prawie>, bo technika odbiega od tej rasowej: na szkle malowane. Farbki wodne są, a szyba zbrojona....
Tym razem wzięło mnie na róże....

Przyszłam tu jak do siebie
Jak w progi znajome.
Z okna widzę chmury na niebie
Ręce trochę zmęczone....
lecz tyle wokół przestrzeni,
Dachy domów w tamtych ogrodach.
I wiem - już nie chcę nic zmienić...
Oddycham.
Ten dom, to dla mnie nagroda :-)






Już wkrótce spodziewam się, że zacznę spokojnie dopieszczać
i "ocieplać" to moje gniazdo na dachu :-). W głowie tłoczą się inspiracje a płótna do wykorzystania twórczego, nudzą się w nowej, otwartej pracowni.
Jeszcze kilka detali, które zmieniają się dość często..... Bo ogólny zarys jest, ale inspiracji jeszcze więcej....
Jeszcze siły nadwątlone zregenerować trochę, bo najwyraźniej nastąpiło zmęczenie materiału...... A przecież wiosna jest, czyż nie?
 Na moim tarasie na dachu też wiosennie. Uprawy jeszcze mizerne, ale zaczyna się organizować to i owo:

Mini jabłonka już prawie przekwitła i dostała w nagrodę bandę skalniaków. Po prawej ma pomidorki a po lewej różę, która prawdopodobnie nie przeżyła zimy i przeprowadzki... Jeszcze jej nie wyrzucam. W prostokątnej donicy od lewej: róża pienna, małe kuciupki w środku to przyszły, bujny chmiel, z prawej pnącze p. t.: Clematis "Warszawska Nike", (cha, kupiona tu, w Holendrowni!).

Kot pilnujący szczypiorku

A to stół roboczy, gdzie jest "warzywniak" ,(Gordyjka się na pewno uśmieje do łez), wiosenny koszyczek, szklana kula wyniesiona z domu, bo ma małe muszki, a po lewej blaszany kot z dziurą pod ogonem, (na świeczkę).
Zasiałam też jedną rabatkę różnymi kwiatkami, pokażę jak cóś wyrośnie....

P. S. Zdjęcia robione pod wieczór, nie wyszły dobrze, więc próbowałam je poprawić..... wiem, wiem, fatalne....