Wczoraj wieczorem moje ptaszki-rodzice urządziły sobie pogadankę. "Pyskowały" zawzięcie siedząc na, lub obok mojej przekwitłej już mini jabłonki. Dolatywały do budki z pisklakami, które zdawały się wrzeszczeń "bardziej dojrzale". Pomyślałam sobie, że coś się święci...
A kiedy o zmierzchu moje ptaszęta warowały na prętach do pnącej róży dyskutując zawzięcie - byłam pewna, że sytuacja staje się poważna...
A dziś od rana harmider ptasi oderwał mnie od "poczytałek".
Bo oto na moim balkonie odchodziła nauka fruwania... Rozczochrane maleństwa, (dwa z całą pewnością), stawiały pierwsze "kroki". Widziałam, jak drugi malec wyfrunął z chatki, poganiany przez rodzica. Ten pierwszy siedział za doniczką.
Nie przejmowały się specjalnie moją cichutką obecnością. Więc zrobiłam kilka ptasich "portretów".
Ptasięta odskakiwały i odfruwały coraz dalej od barierki mojego tarasu. Zachęcane przez rodziców gwizdami i demonstracją manewrów. Cieszyłam się, że mogłam obserwować ich poczynania. Moje pierwsze osobiste ptaszki odleciały....Wydaje mi się, że słyszę je na pobliskim drzewie... Tak, tak to na pewno te moje...
A dziś dodam:
A dziś od rana harmider ptasi oderwał mnie od "poczytałek".
Bo oto na moim balkonie odchodziła nauka fruwania... Rozczochrane maleństwa, (dwa z całą pewnością), stawiały pierwsze "kroki". Widziałam, jak drugi malec wyfrunął z chatki, poganiany przez rodzica. Ten pierwszy siedział za doniczką.
Nie przejmowały się specjalnie moją cichutką obecnością. Więc zrobiłam kilka ptasich "portretów".
 |
| Troszkę się schowałem... |
 |
| Troszkę się czepiam... |
 |
| Troszkę krzyczę na brata, który się czepia... |
 |
| Pod okiem taty... |
 |
| Chodzę i skaczę... |
 |
| Muszka, cy co?... |
 |
| Po drugiej stronie... |
 |
| No, maluchy, do roboty! |
 |
| Moja niezaprzeczalna uroda zwala z nóg!... |
A dziś dodam:
O rany !! ten Twój taras bezcenny!!! No prosze ale masz frajdę..
OdpowiedzUsuńTo prawda 😀
UsuńU mnie z kolei założyły sobie rodzinę sokoły wędrowne. Niestety gniazdo (skromne) zbudowały sobie w uchylonym oknie pomieszczenia pozsypowego, gdzie mam mini warsztat. Nie mogę więc robić takich fajnych zdjęć. Raz tylko zakradłem się pod ich gniazdo, gdy jeszcze nie było jaj, aby zablokować okno, bo przy silnym wietrze potrafi się samo zamknąć ...
OdpowiedzUsuń"Moje" małe sokoły już od wielu dni urzędują poza gniazdem, ale wcale nie kwapią się do samodzielnego życia, każdy przelot rodzica kwitują niemożebnym wrzaskiem. Jeszcze chodzą i fruwają niezdarnie, a uczą się tak, że można boki zrywać. To faktycznie niezła frajda, takie obserwacje.
Witam Cię Andrzeju po długiej tu nieobecności :-)
UsuńTo jest mój pierwszy przychówek :-). I nigdy się nie spodziewałam, że na trzecim piętrze...Ale budkę ptasią "odziedziczyłam" po poprzednim lokatorze. W zeszłym roku była zdjęta z powodu remontów, ale w tym roku przymocowałam ją tam gdzie była poprzednio... I taka niespodzianka :-)
Czytając Ciebie czuję się wredną babą walczącą z gołębiami. Właśnie wyczerpałam cały dostępny mi arsenał broni. A są to: niebieski mop "na sztorc", plastikowy czarny kruk ze szpadą w grzbiecie, tańcząca na czerwonej wstążce błyszcząca płytka CD oraz mieniąca się w świetle taśma powiewająca jak sztandar.
OdpowiedzUsuńNa razie mam spokój...
Twoim ptaszętom jednak życzę miłego życia:))
Niestety... właśnie dowiedziałam się od mojej "dachowej" sąsiadki, że moje pisklęta nie przeżyły wczorajszej burzy wieczornej... i oberwania chmury deszczowej...
UsuńNo cóż, natura...może w przyszłym roku będą miały więcej szczęścia.
A co do gołębi, to wiem jak potrafią być upierdliwe. Ale żeby kruka szpadą przebijać?....to już jest czysty sadyzm ;-)
Ja sie ponownie dochowalam dwoch malych kosow. Sa przesmieszne, grubsze od rodzicow, siedza na trawniku i wrzeszcza, ze sa glodne, ciagle glodne, zawsze glodne!!!!!!!!! Mowimy o nich, ze "pasozyty" siedza :) A jak rodzicow nie ma, to siedza cicho pod rododendronem.
OdpowiedzUsuńZazdroszcze... Moje ptasie mialy chyba niewielkie szanse na moim tarasie dachowym i w burzy i ulewie....
UsuńKlik dobry:)
OdpowiedzUsuńCudownie jest obserwować ptaki, a jeszcze foteralaaaacja... Miód!
Pozdrawiam serdecznie.
Dziékujé bardzo i równie serdecznie pozdrawiam.
UsuńW latach pięknych a minionych nazywano mnie... Sikorka. Bo podobno dziennie wypijałem tyle, ile ważę!
OdpowiedzUsuńCo do innych zaprzyjaźnionych ze mną ptaszków, to ten, o którym myślę i ten we łbie moim mają się zupełnie nieźle!
buziulki
No to zdrowie wszystkich ptaszków! Które mamy na mysli ;-) (może jednak póżnym popołudniem zaczniemy...) :-)
UsuńGratulacje Ptasia Mamo !! Musisz tylko uważać na swoje Żuczki, bo jak ptaszki zgłodnieją to różnie może być...;o)
OdpowiedzUsuńNa Wrzosowisku to aż się wszystko rusza, a o poranku i wieczorami to trzeba uważnie spoglądać pod nogi, bo całe pielgrzymki "lotów" i "nielotów" maszerują na posiłki do sadu...
A muzyka ?? Najcudniejsza...;o)
Jak zobaczyłam te maluchy, to od razu "samba sikoreczka" się przyplątała :-)
UsuńPiękne te twoje ptaszki. ja obserwowałam u siebie na balkonie młode gołębie uczące się fruwać. Niestety pod naszą nieobecność rodzice założyli gniazdo. Obserwacje były ciekawe, ale to co działo się na balkonie, zanim wyfrunęły to... lepiej nie mówić. Trudno było doczyścić, a potem musiałam odzwyczajać rodzinkę od odwiedzin u nas.
OdpowiedzUsuńOj tak. Golebie sa dokuczliwe. Tacy agresorzy terenu. Moje ptasie nie napaskudzily. 😃
UsuńZdjęcia mnie urzekły, ponieważ przypomniały mi lata, gdy jeżdziłam na wakacje do babci, a tam pod dachem jaskółki miały swoje gniazdo, a inne gniazda były w winogronach, w czterech budkach lęgowych, w tawule i na rozsadniku. Najbardziej podobały mi się te niebieskie. Natomiast dziadek hodował ptaki, które wołały : "cukru". Dziękuję za powrót do przeszłości.
OdpowiedzUsuńZasyłam serdeczności
Dziękuję serdecznie :-) I bardzo mi miło, że przez chwilkę byłam sprawcą miłego powrotu do dzieciństwa.
UsuńCukrówki też zaglądają na mój taras. Ale częściej gołębie pocztowe z okolicznych hodowli i sroki.
Pozdrawiam ciepło