A u mnie nic się nie dzieje... (Z serii: "Niesamowite przypadki Żukowej Mamy")

 Jestem zdrowa, (jak to ja),

Nie mam kryzysu,

Bo nie mam czasu na...

Dopadają mnie natomiast nieoczekiwane i nieprzewidziane przypadki. W związku z tym, pisanie planu działania w kajecie na dni następne, mija się z celem. Przychodzi taki moment, który burzy całą konstrukcję planowania. 

Oto ostatni przykład: Pękło przestarzałe kolanko przy rurach wodnych znajdujących się w moim pieszczeniu gazowym. Spowodowało to zalanie sąsiadów w moim pionie. W ich kuchniach... Spółdzielnia próbowała ich zbyć do przyszłego roku, ale się nie dali. Trzy dni trwała walka telefoniczna. Przyszli przedwczoraj rano.

W międzyczasie dostałam nowy kran do łazienki (stary rozlatywał się od spodu, co powodowało irytujące kapanie). Kran postanowiłam zamontować sama. A co. Instaluję sama lampy, składam rower bez instrukcji, więc taki kran z ilustracjami w paczce to pikuś.

W kolejnym międzyczasie udało mi się zrobić większą część zakupów. Świąteczno - noworocznych. Myśląc w sklepie intensywnie o Jo, zakupiłam automatycznie "terobaki" oraz Martini Prosecco. Wtajemniczeni wiedzą o co chodzi.

Wróćmy jednak do kranu. 

Panowie wymienili w/w kolanko, (żeby tak ktoś mnie chciał wymienić kolanko, bioderko, prawą stopę i lewy nadgarstek, byłabym szczęśliwa jeszcze bardziej niż jestem), więc przymilnie poprosiłam o zakręcenie pod umywalką w łazience zaworka od ciepłej wody, bo się też zepsuł. Pan pogrzebał przyrządkiem, zaworek się rozleciał, ale stwierdził, że woda zakręcona.

Poszli. 

Wrzuciłam na patelnie garść tychrobaków i poszłam do łazienki odmontowywać stary kran.

Jedliście kiedyś skwarki z krewetek? Nie? Są całkiem , całkiem, tyle że pachną rybą...

Do łazienki. Odkręcam stary wężyk od ciepłej wody... 

Silny strumień tejże spycha mnie niemal na kabinę prysznica... 

Rzucam się na dziurkę w rurce...

Po kilku minutach leci z niej wrzątek...

Moje opuszki, które próbowały czymkolwiek ją zatkać, są poparzone...

Panika...

Śmierć przez utopienie w gorącej wodzie w oczach...

W końcu dorwałam śrubokręt, zawinęłam szmatką i zatkałam. Strumień wody (gorącej), był jednak tak silny, że musiałam dwiema rękami trzymać konstrukcję. Panika nmr.2...

Telefon w pokoju...

Ja przemoczona...

W łazience wody po sam próg...

Resztką sił przyciągam stopą, z której robię haczyk [;-)] pojemnik na śmieci...

Podstawiam pod śrubokręt...

Biegnę po telefon...

Dociskam, wylewam, dzwonię do Josa...

- >>Weź klucz od mojego mieszkania i przyjdź szybko, nie mogę ruszyć się z łazienki<<

Jos po raz kolejny uratował mi życie...

Przejął ode mnie wężyk, skutecznie zatykając gorącą dziurkę...

Wydał dyspozycje gdzie i co mam zakręcić...

Gdy woda przestała lecieć, stojąc w niej po kostki, rozpłakałam się...

Żeby nie było, że zmyślam, zrobiłam dokumentację uzupełniającą:

To było przedwczoraj. Wieczorem zrobiło się zimno i brakowało mi jakiejkolwiek wody, (pomimo obiecanek telefonicznych, nikt ze spółdzielni nie przyszedł do zaworka). Zamontowałam więc nowy kran, posprzątałam łazienkę zebrałam mokre dywaniki i ręczniki do prania. 

Włączyłam wodę całościowo. 

Włączyłam ogrzewanie.

Gdy wczoraj prała się druga tura, przyszedł sąsiad z dołu...

Plama w kuchni wyschła przez noc...

Natomiast po rurce w pomieszczeniu pralkowym cieknie sobie powolutku woda...

Ze śladami płynu do prania...

Przepraszam bardzo, ale u mnie suchutko :-)

Jutro sąsiedzi oddolni zaczynają akcję telefoniczną...

Mam tylko nadzieję, że człowieki ze spółdzielni będą kuć moje podłogi głęboko w przyszłym roku...