Świątecznie

Pomimo, że znowu sama w Te Dni - jest mi niezwykle radośnie.  Odpoczywam. Błogo mi, cicho jest. Dzwonią tylko wtajemniczeni w mój nowy, zastrzeżony numerek. Przygotowałam się do Wielkanocy, (a wcale nie musiałam), symbolicznie i smacznie. Mam tęczowe jaja i różne łakocie. 

                                                       Jeszcze trochę TU zostanę,
                                           a TAM wezmę ze sobą stół na łapach,
                                             gadającą komodę i różową kanapę.
                         Pomaluję stare szafki - na drzwiczkach dwa anioły widzę.
                                                       Zamieszkają tam na stałe.
                                                      Jeszcze trochę TU zostanę.
                              Już wyrzucam stare rzeczy, śmieci i przykrości byłe.
                                       Każdego dnia coś wynoszę i coś skreślam.
                                                         I radość we mnie rośnie,
                                bo wiosna, bo Nadzieja, bo Zmartwychwstanie....

    Życzę wszystkim bardzo zakręconego baranka,
     bardzo wesołego zająca i innych różnorodnie                                         skrobanych jaj!!!

Świeży powiew

       Wiosna


Już nie mogę z moim smutkiem,
Z melancholią, spinem, łezką.
Na to noce już za krótkie,
Więc przekreślam grubą kreską.
"Przebudować" chcę altany,
Które stały się omszałe.
W głowie "rosną" nowe plany.
Stare ciasne i zbyt małe.
 Grymas smutny w uśmiech zmienię.
Mówiąc banalnie -  idzie nowe.
Bo buduję świeże miejsce na ziemi..... :)
I moje światy kolorowe.




Oraz obrazek malowany do pokoju dziecięcego, dla "baby", które wiosną się urodziło.

A teraz kilka aktualnych, z natury wziętych motywów. Z balkonu na dachu :)

maleńkie listeczki na róży piennej

a to budzące się do życia gałązki mini jabłonki wieczorem

miniaturowa jabłonka

róża wysoka

róża

zawsze zielone, ale teraz świeżutkie takie

myślałam, że jesienią wykopałam wszystkie cebule, a tu taka niespodzianka!

Koniec bałwana

To było dawno. Już po dwóch dniach mój bałwan "zapił się" na śmierć. Zdążyłam utrwalić jego konanie....  

         


Jeszcze się uśmiecha...
















                                                             

Opróżnił dwie flaszki........

Ostatnie stadium......

















A teraz z całkiem innej beczki.... Wspomnienie początku lata z zeszłego roku...
Czyli 1/4  mojego letniego tarasu. 

Po niedzieli wracam do domu. Przeorganizuję moje życie bez Niebiesko-Szarego i bez Buni... Trudne. Ale zrobię to. Obiecuję.

Nie zdążyłam......

Nie zdążyłam przytulić się do Twojej twarzy,
Nie zdążyłam potrzymać za rękę gdy odchodziłaś....
Mam nadzieję, że jesteś Tam, w lepszym, pogodnym świecie.

...........................................................................................
Żegnamy Cię ukochana
...........................................................................................

Wiesława Piotrowska - Bunia
ur. 11-06-1928,    zm. 24-02-2015

...........................................................................................

Uwolnić się od psychopaty...

Byłam daleko od niego,
Przy Buni, która nie wie już o swym istnieniu...
Zapomniałam na chwilę,
Jak to jest żyć tu i bać się jego cienia.
Już prawie wierzyłam,
Że to koniec rozdziału psychopatycznej noweli.
Już myślałam naiwnie:
Podpiszę, wrócę do Mamy by mój czas z nią dzielić.
Podpisałam. Horror i tak wraca.
Boli żołądek i coś w piersiach... przetrwać próbuję.
Kotek jest w dobrych rękach.
A pan Niebieski jest szary.   I ja go kiedyś, w końcu, całkiem wygumuje....                     

Tak chciałabym wiosennie i od nowa myśleć.
Uśmiechać się ciepło do ludzi i do własnych myśli.
Lecz Szary włazi ze swym terrorem i tupie w mojej głowie telefonicznie......
        Lekarz Buni mówi: do domu jechać, nie ma pani tu nic do roboty.
        A opiekunka: może pani zdąży wrócić......

Bałwan tylko dla dorosłych

Tak, tak, w "Holendrowni" spadł śnieg...

Poszłam więc na mój zimowy taras na dachu i ulepiłam sobie Pana Bałwana.

Upajam się widokami za oknem balkonowym. No, bo czyż nie jest pięknie?

No i mam swojego mężczyznę :))) Szkoda, że na tak krótko, bo ocieplenie idzie:(

Renia, czyli moja niebieska faza

Jeszcze mokre...
Portret olejny na płótnie, 40 x 50.

Czasem cierpka jak Złota Reneta
Czasem jak papryka chili ostra
Lecz o wielkim sercu kobieta
Moja zwyczajnie, Nadzwyczajna Siostra.









Jednak próbuję realizować rzeczy, które gnieżdżą się w mojej głowie od jakiegoś czasu, lub przychodzą z inspiracją czegoś i też się zakotwiczają. Już tam co raz mniej miejsca, więc robią sobie "wychodne".