Zawieszenie

Zawieszam się do wiosny
A może i dłużej jeszcze
Pentelką splinu sięgam haczyk w kącie ciepłym
22 stopnie ciepła wystarczy
Tam wyhoduję sobie nowe przestrzenie.

Nie lubię lutego...

 Powtórki lutowe. 

Pomimo paru radosnych wydarzeń w pierwszej połowie lutego - nie przepadam za tym miesiącem. I to nie dlatego, że zimno, że "podkuj buty" i.t.p.... Zabawowe wydarzenia, spacery, próby, (często udane), powstania z pościeli i rozpoczęcia dnia tuż przed południem - organizuję sobie świadomie. Ograniczam kontakty z ludźmi, którzy działają na mnie destruktywnie. Wystarczą mi w tej mierze kontakty z Urzędem Podatkowym i instytucją, która pomaga mi wypłynąć na powierzchnię po krachu, nie tylko finansowym w jaki wpakował mnie mój ex - szantarzysta psychiczny.

I to właśnie jest luty dla mnie: wracają wspomnienia wydarzeń, które chciałabym wygumować... Ale nie tylko. Zostawiam "ku pamięci" inne wspomnienia, które pielęgnować będę zawsze.

15 lat temu zmarł mój Najpierwszy, ojciec Żuczków. W lutym.

Byliśmy razem przeszło 20 lat.

Rysiu rozświetlony

Chciałeś świat usłać u stóp moich

Miałeś intencje, lecz było za gęsto

Tęsknię do spokojnych słów 

Twoich

"Jakoś to będzie" - mówiłeś często.

Trzy lata temu, w lutym, odeszła od nas nasza Mama, zwana w rodzinie Bunią. Odeszła od nas w nieświadomości, po wielomiesięcznej walce z demencją i bólem.

Bunia

Bunia odwiedza moje sny

Ostatnio w srebrnej aureoli była

Uśmiechała się trochę przez łzy

W pastelowym tle się rozmyła.

I ten epizod, który chciałabym usunąć z mego życia a się nie da..

Walka z D.P. pomiędzy wyjazdami do Polski, do Buni. Jego terror i moje błędy popełnione "dla świętego spokoju"... Rozwód tuż przed pogrzebem Buni. W lutym. 

A rok później, w lutym, wiadomość o śmierci D.P. 

Taki tam kryminał...

Tu wierszyka nie będzie.... tylko gumowanie...

Tu jeszcze w kolorze...

Jeszcze trochę i zniknie...

Obiadek z młotkiem w "Jaskini hazardu"

Sobota 21-01-2018

Telefon od Siostry: mogłabyś przyjść wcześniej? mam obiadek. Ok. Myślę sobie. Żarełko trafiło się przed karcianą wypitką. Wieszam pranie, ubieram się i biegnę. Przed windą u mojej Big Zus spotykam Koleżankę Dorotkę, (która nie jest malusia). Załapała się na żarełko. Żarełko było skromne ale wystarczające pod likierek, z którym Dorotka przyszła. Pieczone ziemniaczki oraz jaja sadzone w szpinaku. Zapite kefirkiem. Pycha, ale wygląd mało imponujący.

Karty rozdane.

Szczęście mi dziś nie dopisuje. Kto, kurcze, bardzo blade mnie tak kocha? Nie widzę nikogo w okolicy. No cóż. Może jakiś tajny wielbiciel. Przegrywam przeszło 4 euro!

Ale zabawa jest przednia. Zaczęło się od obiadku. Patelnia ze szpinakiem i jajami nie chciała się otworzyć. Pokrywę zassało i już. Próby pociągnięcia lub delikatnego podważenia bez skuteczne. A my chcemy jajo w szpinaku! Bez uszkodzenia patelni... I tu Dagmarka, (jak zwykle?), obadała dojście do jaja. Zażyczyła sobie młotka. Stuknąwszy dwa razy od spodu, uwolniłam patelnię od pokrywy. 

Nastąpiła konsumpcja.

Jajo w szpinaku z kartofelkami, zrzucone bezwładnie na talerz w celu natychmiastowej konsumpcji.

Nastąpiła gra.

No niby świeczka była (ściągająca dym z papierochów), ale i tak czuję się po powrocie jak popielniczka zalana likierkiem... (niepaląca jestem).

I teksty, które spotkanie nasze stawiają na odpowiedniej półce:

- Czy mam sine usta? ( pyta Renia, która ma coraz częściej problemy z oddychaniem, lecz pali jak smok), - kontroluję kolor ust siostry. Są OK, w normie różowej.

- Ja się w ogóle nie podniecam... Tak mi się przypadkiem zrzucił ten spodek...

-  Czego szukasz, kurcze blade, pod stołem?

- A nic... tak mi znowu ten as z rękawa się wysnuł... 

- Nieee no, idź wymyj ręce! Tego nie da się do kołnierzyka przymierzyć!

- Czego się chichasz? 

- Bo mi się chichek z czkawką zamienił  i ... joka dostałam z kupki. 

- Ty se tego joka wsadź do dupki... 

- OK, OK, ... liczyć!

Były również przyśpiewki i przyrymki związane ściśle z sytuacją, (jak zwykle), spojrzenia wilkiem bądź przymilne mryganie brwiami, gesty i słowa, które nadają smaczek spotkań przy stole zaścielonym zakąskami, zapitkami, kartami i świeczką...

Kolejną wizytę w "jaskini hazardu" uważam za udaną. Idę wietrzyć ciuchy na tarasie...

Karnawał 2018 w mojej dzielnicy

Moja babcia-sąsiadka z niebieską muchą i kieliszkiem czerwonego wina.

Piątek 9-2-2018

Byłam na imprezce karnawałowej. 

Jak już pewno wspominałam, w moim bloku 50+ jest na parterze duże pomieszczenie, (ontmoetingsruimte), gdzie moje babcie i nieliczni dziadkowie spotykają się na kartach, grają w bingo i robią sobie różne imprezki. Impreza karnawałowa, to na pewno jedna z większych atrakcji tutaj. Zgłosiłam się. Był to bal przebierańców. Różne koguty bowiem chadzają w tym czasie swobodnie po ulicach, a nawet jeżdżą na rowerze i maja trąbkę...

Impreza rozpoczęła się od prezentacji i przywitania gości, czyli Princów z dzielnicy Maasniel. Prins najmłodszy (10-13 lat?), Prins pełnolatek i Prins główny. Każdy ze swoim dworem przybocznym. Odwiedzili nasz przybytek, przywitali się z każdą babcią i dziadkiem osobiście, (cóż... muszę zaakceptować, że należę do tej ostatniej grupy wiekowej), a najmłodszy odśpiewał ze swymi przybocznymi piosenkę... Dostali po pączku... i poszli dalej...

Zabawa (z wodzirejem) się rozpoczęła. Babcie ruszyły w tan.

"Polonezem" do drzwi.

Wodzirej i Prins średni śpiewają do siebie :-)

Princowie dorośli.

Prins nieletni ze swym dworem  śpiewa i fika.

Dwór małolatów przygotowuje się...

Rodzice małolatów czekają, babcie śpiewają.

Dziadek w pożyczonej peruce.

Ekipa "vrijwilligers" w naszej "kantynie".

Na zdjęciach nie ma mnie ponieważ ja je robiłam telefonem. Za jakość tychże serdecznie przepraszam estetyków fotografii. Zamieszczam więc własną dokumentację siebie:

                                                                       

Czarująca wróżka wróży

 A tak było w kolorze:

"Powieszona" w kuchni...

I wieczór był czarujący.... ;-)


Niedziela, 11-2-2018

Poszłam do sklepu (u nas otwarte), bo brakło mi mleka. Ubrałam się normalnie, wychodząc z założenia, że jak ja miałam karnawał, to jest już po... Nie, tu łażą koguty do środy. W środę śledzik. Też idę na śledzia z babciami. 

Aż głupio się czułam ubrana w codzienność...

Na mojej drodze traktor z przyczepą pełną "kogutów" i kranikiem piwnym.

W sklepie...

Na ulicy graja, śpiewają i piją...

Ten "Szkot", nie dość, ze ma gołe nogi, to problemy z napiciem się z powodu maski...

Gdy już byłam prawie za terytorium knajpianym - zaszedł mi drogę perkusista, którego toczyła perkusja...

Główny "feest" z muzyką zostawiłam za sobą.

A w domu szklanka mleka...